Het zachte en zeer anisotrope zink heeft echter slechte mechanische eigenschappen waardoor het vatbaar is voor oppervlaktebeschadiging tijdens het persen. Oppervlaktedefecten en overmatige golving van het oppervlak zijn onaanvaardbaar voor hoogwaardige producten die een perfecte lakafwerking vereisen, bijv. zichtbare buitenpanelen voor de auto-industrie, en leiden dus tot productieafval. Om "first-time-right" productie mogelijk te maken voor veeleisende pers toepassingen en duurzamere verfsystemen, is onderzoek nodig om het mechanische gedrag van zinkcoatings te verbeteren.
Slijtage van zinkcoatings is te wijten aan breuk op microschaal van de coating. De breukbestendigheid wordt verbeterd door plastische vervorming mogelijk te maken en tegelijkertijd de scheurgroei te belemmeren. In dit project gebruiken we een recent ontwikkeld model voor de versteviging door legeringselementen, waarbij de plasticiteit wordt verbeterd door het activeren van meerdere slipsystemen. Verder voeren we atomistische simulaties uit om de segregatie van legeringselementen en hun impact op de scheurgroei te voorspellen. De aanpak zal richtlijnen bieden voor het identificeren van legeringen die plastische vervorming mogelijk maken, en daarmee bestand zijn tegen brosse breuk. Dit maakt hen geschikte kandidaten voor slijtvaste coatings.